Ötən illərdə, yəni cavanlıq və yetkinlik yaşımın düşdüyü sovetlər dönəmində, kitab satılan mağazalar diqqətimi cəlb edən ən çox sevdiyim məkan idi. Deyərdim ki, belə yerlərdə, heç harada tapa bilmədiyim rahatlığımı tapırdım. Bu üzdən bu kimi yerlərə girəndə, arın-arxayın, kitab rəflərində və piştaxta üzərində səliqə ilə düzülmüş kitabların müəllif və nəşrin adını, heç hara tələsmədən, səbrlə, bir-bir oxuyurdum. Bəzən elə hal olurdu ki, tanıdığım, oxuduğum müəllifin kitabını varaqlayıb, gözdən keçirib yerinə qoyduqdan bir xeyli keçəndən sonra, qayıdıb yenə həmin müəllifin kitabın əlimə götürüb, bir də təkrar varaqlayıb, məni yenidən bura qaytaran şeiri, sözü tapandan sonra seyrimi davam etdirirdim. O üzdən, bu kimi yerlərdən ən gec çıxırdım.

Hətta, uşaqlığımın həmin dönəminin çox hissəsini bir yerdə keçirdiyim yaxın sinif yoldaşlarımla şəhərə çıxanda, yolumuz üzərində görünən adicə qəzet köşkü və yada kitab mağazası gördükdə, biri sağıma, biri soluma keçib, həmin obyektdən məni uzaqlaşdırana qədər, mənə, harasa dönəcəyimə maneçilik törədirdilər.
Bu gün, o gözəl yaşantını sosial şəbəkə üzərində Fb-də yaşayıram. Bir-birindən gözəl yaradıcılıq nümunələri sərgiləyən şair, yazıçı, publisist dostların şeirlərin, əsərlərinin hissə-hissə, düşündürücü publisistikasını rahatlıqla oxuyuram. Hətta bəzisinə yenidən qayıdıb gözdən keçirir, bəzisinin isə, haqqında yazı yazacam düşüncəsi ilə surətin çıxarıb "whatsapp" səhifəmə yerləşdirdiyimə görə buradan asılılığım çox yaranır...

Bu gün, düşüncəmə çox zaman hakim kəsilən, mükəmməl yaradıcılığı ilə məni heyrətləndirən gözəl şairimiz Abdulla Saymaz yaradıcılığına müraciətim də o vərdişlərimin qaynaqlarından biri kimi göründü...
XÜSUSİ QEYD: Həqiqətən burada, dəyərləndirilməli, bir-birindən gözəl yaradıcılıqları ilə ürəkləri fəth edən, öz oxucu auditoriyasını genişləndirən, sevilə - sevilə izlənilən yetərincə barələrində yazılacaq şair dostlarım çoxdu. Kiminin əvvələ, kiminin sonra düşməsi, heç də birinin digərinə nisbətdə önəm verməyimdən irəli gəlmir. Bu, həmin gün yaradıcılığın oxuyanda düşdüyüm auranın təsirindən yaranır. Hal olub ki, günlərlə şair dostlarımın şeirlərinin təsirindən çıxmamışam. Amma, vaxt məhdudiyyəti bu cür, başladığım bir çox yazılarımı yarımçıq qoyub. Ona görə də, dəyərli şair dostlarımı bir-biri ilə heç zaman müqaisələndirmək niyyətində olmamışam və olmayacamda.
Tovuz Aşıqlarından biri olan, yuxarıda xatırlatdığım dövrlərdə oxuyub, müəllifinin adını unutduğum şeirdən əzbərlədiyim bir bənd, həyat kredomun bir hissəsidir.

Bəli, odur ki, mənim üçün hər bir qələm əhli doğma və əzizdir...
Şair Abdulla Saymaz yaradıcılığında istənilən janr, rədif, söz, misra, bənd, fikir rəngarəngliyinin orijinallığını özünəməxsus bir-birinə cilallayaraq tamamlanır. Abdulla Saymaz yaradıcılığına nəzər saldıqca görürsən ki, insanın saflaşmasını, özünə dərki formalaşdıran düşündürücü fikirlər şairin şeirlərində yetərincədir. Şairin, -"SÖZÜMDƏ TAPDIM" - şeiri çox gözəl, özünəməxsus ruhu oxşayan, şair qəlbinin döyüntüsünü özündə göstərən bir yanğı, ağrı, sızıltıdı...

Həmişə insanın içində çəkdiyi dərd, əzab, insanın üzündə, gözündə oxunur. Şair də, bu duyğunu çox gözəl, sıralayır. Yaşı bilinməz dünyanın bütün fitnə-fəsadın görən biri kimi, əqidəmdən, yolumdan dönmədim,- deyir. Odur ki, - "Haqqa gedən yolu izimdə tapdım." - fikri ilə bəndi tamamlayır.

İnsanı dünyaya gəlişi, onun zamanın, mühütün çarmıxına çəkilib, yetim uşaq kimi qayğısız qalması, odsuz, ocaqsız bu həyat soyuqluğunu canına çəkib, xəyallarla yaşayan milyonların həyat tərzinin bir obrazlı ifadəsidir.

Şair ruhunun bir gözəlliyi də əqidə saflığıdı. Çünki, əqidəli Şairlər Tanrının ona bəxş etdiyi istedadı vara-dövlətə dəyişməməsi, yalnız insan olaraq hər birimizi bəşəriyyətə bəxş edən Allahı göylərdə yox ruhunda, qəlbində axtarıb tapmasıdır.

Şairin digər bir, - "GÜLMƏK İSTƏDİM" - şeiri də, insan iç dünyasının fəlsəfi duyğularının yaratdığı düzümün tərənnümdü.

Bəli, nə qədər gözəl tərənnüm. Bir insan ömrünün yaşantısı necə də gözəl verilib.

Şair, insan olaraq bir çoxlarımızın tale qismətinə düşən həyat yaşamının gerçəklərini nəzmə çəkərək söz-söz, misra-misra həyatımızın obrazını yaradır...

Doğurdan da insan o qədər əzablarla əzilib, sıxılıb öz içindəki məni də itirir. Onu yaşadan xəyal, inam da onu incidir deyə,- "Yaşamaq incitdi ölmək istədim." - həyatın əzabların çəkmiş adamın gözündə nə qədər mənasızlaşdığını göstərir.

İnsan olaraq hər birimizin həyatında baş verən hər bu kimi çətinliklərə, şair xəyal dünyasının rənglərini qatıb düşüncə verir.

Deyən şair bir insan ömrünün necə sona yaxınlaşdığını, - "NƏ QALDI Kİ?" şeirində özünəməxsus çalarlarla verib.

Doğurdan da, ömrümüzün sökülən daş, şairi həyacanlandırır.

Ümumiyyətlə götürəndə şeir çox sadə dildə yazılanda anlaşılan, başadüşülən olur. Bəzən elə şeirlər olur ki, şair öz şeirinə, guya ki, yeni nəyi isə gətirməklə düşünür ki, o bir yenilik edir. Amma, düşünmür ki, şeir sadə dil də, başa düşülən olur. Şeirə gətirilən söz, ifadə yalnız dekor görkəmi yaradır.
Abdulla Saymaz yaradıcılığında bu cür dekor fikirlərin olmadığına çox sevinirəm. Sadə, gözəl, duyğudan süzülüb gələn fikirin obrazlı ifadəsi şairin peşəkarlığını, şeirin gözəlliyini ortaya qoyur. Şair dediyi kimi,

Gözəl şairimiz Abdulla Saymaz yaradıcılığını çoxdan izləyən biri kimi, cəsarətlə deyə bilərəm ki, şairin bütün şeirləri müraciət etdiyi istənilən mövzunun ruhuna uyğun süjet xətti üzrində, bir-birinə cilalanmış, fikir dünyasında yoğrulmuş şeirlərdir. Oxucunu düşündürən şeirlərdir.
Şairimizə bu yazı ilə uca Yaradandan sağlam can sağlığı, uzun ömür, sevincli yaradıcılıq uğurları diləyirəm...

Böyük sevgi və səmimiyyətlə,
Elxas Comərd,
AYB-nin, "İti Qələm" Respublika və "Ağsu Yazarları"
Ədəbi Birliyinin üzvü.