Bu gün, sazlı - sözlü qədim Şirvan elinin gözəl şairəsi, İran, Türkiyə və bir çox türk dilli ölkələrdə tərcümə olunub, sevilə - sevilə şeirləri oxunan mərhum SOLMAZ ŞİRVANLININ mövlududur.
QEYD : Bu barədə Şamaxıda yaşayan söz adamı, qəzəlxan Hacı Ələkbər, səhər tezdən zəng edib bunu xatırladarkən bildirdi ki, bu gün, gözəl şairimiz Minarə Dadaşqızı və bir qrup Şirvan elinin Yazarları ilə mərhum şairəmiz Solmaz Şirvanlıya ehtiram əlaməti olaraq məzarın ziyarətə gedəcəyik. Gec deyildiyindən xatirələrimlə baş - başa qaldım. Yaddaşımı varaqladım...
Doğurdan da, Solmaz xanımı lap ilk günlərdən fb dən izləyirdim. Demək olar ki, bütün paylaşımların oxuyurdum. Çox gözəl söz sərrafıydı. Haradasa təxminən dünyasını dəyişməmişdən bir neçə ay əvvəl telefon vasitəsi ilə tanış olub danışmışdıq...
Bir dəfə, axşamüstü idi. Mobil telefonuma zəng gəldi.
- Alo, Elxasdı, Elxas Comərd.
Doğrusu səs tanış olmadığından, amma ləhcə doğmalığı məni çəkdiyindən, heç nə soruşmamış dərhal dedim,- bəli, Elxasdı.
Telefonun o biri başındakı doğma, şirin ləhcə yenidən eşidildi : - Solmazdı, Solmaz Şirvanlı.
Elə bil dünyanı mənə baxışladılar. Sevincə qarışan həyacanımdan nə cür, necə cavab verməyim marağımda deyildim. Elə hər sözümün başlancığında da, sonunda da, minnətdarlıq edə-edə qalmışdım. O gün xeyli, 3 saata yaxın danışdıq. Nə mən, nədə Solmaz xanım istəmirdik ki, doğma yerlərin xatirələrindən ayrılaq...
Çünki, Solmaz xanımgilin kəndi, bizim kənddən 3 klometirə yaxın, Bakıya tərəf bir məsafədə yerləşirdi. Həm rayon mərkəzinə, Ağsuya gedəndə həmişə bir avtobusda gedib, gəlirdik. Bundan başqa təmsil olunduğumuz kəndin kolxoz və sovxozlarının təsərrüfat əraziləri yanaşı idi. Buda bizim camaatı demək olar ki, tanışlaşdırmışdı. Elə bunların nəticəsi olaraq o ətrafda olan kənd camaatının böyük əksəriyyəti bir-biri qohumlaşmışdı. Həmdə o kəndlərin camaatının xeyli hissəsi artıq bir-birinin xeyir-şər işlərinə gedib, gəlirdi. Bizi yaxınlaşdıran məqamın biri də o idi ki, bizim məktəbli yaşımız ərəfələrində həmin bölgədə bəzi dağətəyi ( Ləngəbiz sıra dağları) kəndlərin bir çoxunda orta məktəb yox idi. O üzdən, böyük əksəriyyət 9 - 10 - cu sinifləri oxumaq üçün yaxınlıqdakı kəndlərdə yerləşən orta məktəblərdə təhsillərini başa vururdu. Bu da bir çoxunu sonda sinif yoldaşı etmişdi...
Demək olar ki, o gün bütün yuxarıda sadaladığım hallara dair yaşanan xatirələrdən danışdıq. Həmdə, söhbət əsnasında yaranmış qohumluq əlaqələrinin ilmələrin də sığalladıq.
Həmin gündən sonra Solmaz xanımın paylaşımlarına bir az doğmalaşdım. Bir dəfə hansısa dostlarından birinin "xanım" müraciətinə irad bildirib, - "mənə xanım demə" deməsi məni kövrəltmişdi. Ona görə ona bir şeir yazmaq qərarına gəlmişdim. Amma, istəyirdim ki, süprüz edəm. Bunu bacarmadım. Növbəti telefon danışığımız zamanı süprüzü pozdum. Bir neçə gün keçmişdi ki, Novruz bayramı ilə əlaqədar ona, mənim səhifəmə dostlardan birinin göndərdiyi video-roliki göndərib, bayramın təbrik etdim. Gördüm, çox əsəbləşib. Məni qınadı, söz verdiyim şeiri soruşdu. Bu qınaqın içində söz verdiyim şeirdən öncə "LİBASINDIR" şeirini mənə yazdırdı.

Bundan sonra bir az rahatlanmaq istəyirdim ki, yenə ehamın görüb, anladım ki, söz verdiyim şeiri mütləq yazmalıyam.
Amma yenə həmin şeir yox, başqa bir şeiri, "SİZƏ" şeirini yazmalı oldum. Belə izah verdim :
- "Mənə xanım deməyin şerindən sonra aylarla ürəyimdə kövrüklənən bu şeri, gözəl qəlbli, gözəl xanım, şairə, bacı timsallı Solmaz Şirvanlı ya həsr edirəm."

Gördüm yox, söz verdiyim şeiri yazmasam xeyri olmayacaq.
Onuda vurğulayım ki, Solmaz xanım özü bir söz dəryası olmaqla yanaşı, həmdə bir ilham pərisi idi...
Elimin gözəl, dəyərli söz loğmanı, İran, Türkiyə və bir çox türk dilli ölkələrdə sevilə-sevilə oxunan, şairə Solmaz xanım Şirvanlıya söz verdiyim aşağıdakı şeiri tamamladım. Hələ buna qədər Solmaz xanıma başqa bir şeirdə yazmışam, yəqin ki, onu onun özünə göndərdiyim görə məndə qalmayıb.


Sevə-sevə Solmaz Şirvanlıya həsr etdiyim bu şerlər, onun ruhu qarşısında bir ehtiramımdı...
SİZƏ ALLAHDAN RƏHMƏT DİLƏYİB, MƏKANIN CƏNNƏT OLSUN DEYİRƏM...
SƏNİN ÖZÜN CİSMANİ ARAMIZDA OLMASANDA, YARADICILIĞINA HÖPMUŞ RUHUN, POEZİYAMIZA VERDİYİN TÖHFƏLƏRİN HEÇ ZAMAN SOLMAYACAQ, SOLMAZ BACIM...